Τα βότανα στη μαγειρική
Στην κουζίνα τα αρωματικά βότανα συχνά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο και καμιά φορά κλέβουν την παράσταση!
Αρκεί να γίνει το συνταίριασμα των υλικών με τα βότανα σωστά και αρμονικά. Αντιθέτως αν υπάρξει αστοχία στη χρήση τους, μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρο το φαγητό. Για να μην συμβεί ποτέ αυτό το τελευταίο, προσέχουμε πάντα τη φρεσκάδα, το σωστό ταίριασμα των αρωμάτων και των γεύσεων, αλλά και την ποσότητα των βοτάνων που χρησιμοποιούμε.
Τα βότανα όμως εκτός από το μοναδικό τους άρωμα και τη γεύση, μας παρέχουν πολύτιμα συστατικά για την καλή λειτουργία του οργανισμού και μας θωρακίζουν ενάντια σε ασθένειες που επιβουλεύονται την καλή μας υγεία.
Ας γνωρίσουμε τα βότανα κι ας μάθουμε τις ιδιότητές τους, καθώς και το πού χρησιμοποιούνται, τουλάχιστον τα πιο διαδεδομένα απ' αυτά. Οι φωτογραφίες είναι όλες από το μπαλκόνι μου και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είμαι καμιά δεινή κηπουρός! Τα βότανα όμως είναι αρκετά εύκολα στην καλλιέργειά τους και τα περισσότερα το μόνο που θέλουν είναι τακτικό πότισμα. Αφού λοιπόν μπορώ εγώ, μπορείτε κι εσείς να έχετε το δικό σας μικρό βοτανικό κήπο!
Οι πηγές απ' όπου άντλησα πληροφορίες για τα βότανα:
Μικρή εγκυκλοπαίδεια βοτάνων, εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία
http://www.captainspices.gr/company_history.php
Αρκεί να γίνει το συνταίριασμα των υλικών με τα βότανα σωστά και αρμονικά. Αντιθέτως αν υπάρξει αστοχία στη χρήση τους, μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρο το φαγητό. Για να μην συμβεί ποτέ αυτό το τελευταίο, προσέχουμε πάντα τη φρεσκάδα, το σωστό ταίριασμα των αρωμάτων και των γεύσεων, αλλά και την ποσότητα των βοτάνων που χρησιμοποιούμε.
Τα βότανα όμως εκτός από το μοναδικό τους άρωμα και τη γεύση, μας παρέχουν πολύτιμα συστατικά για την καλή λειτουργία του οργανισμού και μας θωρακίζουν ενάντια σε ασθένειες που επιβουλεύονται την καλή μας υγεία.
Ας γνωρίσουμε τα βότανα κι ας μάθουμε τις ιδιότητές τους, καθώς και το πού χρησιμοποιούνται, τουλάχιστον τα πιο διαδεδομένα απ' αυτά. Οι φωτογραφίες είναι όλες από το μπαλκόνι μου και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν είμαι καμιά δεινή κηπουρός! Τα βότανα όμως είναι αρκετά εύκολα στην καλλιέργειά τους και τα περισσότερα το μόνο που θέλουν είναι τακτικό πότισμα. Αφού λοιπόν μπορώ εγώ, μπορείτε κι εσείς να έχετε το δικό σας μικρό βοτανικό κήπο!
Οι πηγές απ' όπου άντλησα πληροφορίες για τα βότανα:
Μικρή εγκυκλοπαίδεια βοτάνων, εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία
http://www.captainspices.gr/company_history.php
Ο βασιλικός
Πολύ αρωματικό φυτό, το οποίο καλλιεργείται στη χώρα μας από την αρχαιότητα, αν και έχει πατρίδα του την Νότια Ασία, την Ινδία και την Κίνα, απ' όπου ήρθε κι εγκλιματίστηκε στην Ευρώπη εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Η παράδοση αναφέρει ότι η Αγία Ελένη οδηγήθηκε στον τόπο όπου ήταν θαμμένος ο Τίμιος Σταυρός από το άρωμα του βασιλικού, που φύτρωσε εκεί, γι' αυτό και οι ιερείς τον χρησιμοποιούν για το ραντισμό του αγιασμού.
Η ευχάριστη μυρωδιά του βασιλικού, που δε χάνεται με την αποξήρανση, οφείλεται στο αιθέριο έλαιο που περιέχει.
Ο βασιλικός έχει τονωτική δράση στον οργανισμό, καταπραΰνει τους σπασμούς του πεπτικού, είναι διουρητικό και εφιδρωτικό. Επίσης έχει αντισηπτικές και αποχρεμπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται κατά του πονοκεφάλου και της ζαλάδας.
Στη μαγειρική χρησιμοποιείται ως καρύκευμα σε διάφορες σάλτσες με ντομάτα, όπως τη ναπολιταίν,
αλλά και ως λαχανικό, ιδιαιτέρως ο πλατύφυλλος. Στην ιταλική σάλτσα πέστο αλά τζενοβέζε
συμμετέχει ως λαχανικό μαζί με κουκουνάρια, τυρί και σκόρδο,
ενώ στην επίσης ιταλική σαλάτα καπρέζε
είναι ισότιμο συστατικό μαζί με τη ντομάτα και τη μοτσαρέλα.
Στην Ελλάδα σε ορισμένα μέρη τυλίγουν ντολμάδες με φύλλα βασιλικού.
Πολύ αρωματικό φυτό, το οποίο καλλιεργείται στη χώρα μας από την αρχαιότητα, αν και έχει πατρίδα του την Νότια Ασία, την Ινδία και την Κίνα, απ' όπου ήρθε κι εγκλιματίστηκε στην Ευρώπη εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Η παράδοση αναφέρει ότι η Αγία Ελένη οδηγήθηκε στον τόπο όπου ήταν θαμμένος ο Τίμιος Σταυρός από το άρωμα του βασιλικού, που φύτρωσε εκεί, γι' αυτό και οι ιερείς τον χρησιμοποιούν για το ραντισμό του αγιασμού.
Η ευχάριστη μυρωδιά του βασιλικού, που δε χάνεται με την αποξήρανση, οφείλεται στο αιθέριο έλαιο που περιέχει.
Ο βασιλικός έχει τονωτική δράση στον οργανισμό, καταπραΰνει τους σπασμούς του πεπτικού, είναι διουρητικό και εφιδρωτικό. Επίσης έχει αντισηπτικές και αποχρεμπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται κατά του πονοκεφάλου και της ζαλάδας.
Στη μαγειρική χρησιμοποιείται ως καρύκευμα σε διάφορες σάλτσες με ντομάτα, όπως τη ναπολιταίν,
αλλά και ως λαχανικό, ιδιαιτέρως ο πλατύφυλλος. Στην ιταλική σάλτσα πέστο αλά τζενοβέζε
συμμετέχει ως λαχανικό μαζί με κουκουνάρια, τυρί και σκόρδο,
ενώ στην επίσης ιταλική σαλάτα καπρέζε
είναι ισότιμο συστατικό μαζί με τη ντομάτα και τη μοτσαρέλα.
Στην Ελλάδα σε ορισμένα μέρη τυλίγουν ντολμάδες με φύλλα βασιλικού.
Η δάφνη
Πασίγνωστος θάμνος ή δέντρο, ιθαγενές των χωρών της Μεσογείου,
η δάφνη καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό.
Οι τονωτικές ιδιότητες της δάφνης είναι γνωστές από την αρχαιότητα.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αφιερώσει το φυτό στο θεό Απόλλωνα
και η ιέρειά του, η Πυθία ερχόταν σε έκσταση
κι έδινε τους χρησμούς της μασώντας δαφνόφυλλα.
Επίσης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα ένα δάφνινο στεφάνι
αποτελεί έπαθλο για το νικητή των αγώνων και γενικά είναι σύμβολο νίκης.
Η δάφνη περιέχει πτητικό έλαιο, ρευστό λάδι, κινεόλη και τανίνη.
Τα φύλλα όπως και οι καρποί είναι τονωτικά για τη λειτουργία της πέψης.
Το αφέψημα των δαφνόκοκκων και των φύλλων είναι τονωτικό
και το αιθέριο έλαιο των δαφνόφυλλων είναι πολύ αποτελεσματικό στα φουσκώματα. Το δαφνέλαιο είναι κατάλληλο για τους ρευματισμούς.
Η δάφνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μαγειρική και τη γαστρονομία.
Το bouquet garni της γαλλικής κουζίνας απαραιτήτως περιέχει δάφνη και σίγουρα δεν μπορείτε να φανταστείτε φακές χωρίς δάφνη. Επίσης αρωματίζει το στιφάδο, τα κοκκινιστά κρεατικά, το κυνήγι, ψάρια και διάφορες σάλτσες. Οι Βεδουίνοι της ερήμου αρωματίζουν τον καφέ τους με ένα φύλλο δάφνης.
Τα αποξηραμένα στον ήλιο σύκα φυλάσσονται ανάμεσα σε φύλλα δάφνης.
Και κάτι άσχετο με τη μαγειρική αλλά ενδιαφέρον. Οι παλιές νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν φύλλα δάφνης
για να αρωματίσουν - και ίσως και για να προστατεύσουν από το σκώρο - τα προικιά των κοριτσιών.
Πασίγνωστος θάμνος ή δέντρο, ιθαγενές των χωρών της Μεσογείου,
η δάφνη καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό.
Οι τονωτικές ιδιότητες της δάφνης είναι γνωστές από την αρχαιότητα.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αφιερώσει το φυτό στο θεό Απόλλωνα
και η ιέρειά του, η Πυθία ερχόταν σε έκσταση
κι έδινε τους χρησμούς της μασώντας δαφνόφυλλα.
Επίσης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα ένα δάφνινο στεφάνι
αποτελεί έπαθλο για το νικητή των αγώνων και γενικά είναι σύμβολο νίκης.
Η δάφνη περιέχει πτητικό έλαιο, ρευστό λάδι, κινεόλη και τανίνη.
Τα φύλλα όπως και οι καρποί είναι τονωτικά για τη λειτουργία της πέψης.
Το αφέψημα των δαφνόκοκκων και των φύλλων είναι τονωτικό
και το αιθέριο έλαιο των δαφνόφυλλων είναι πολύ αποτελεσματικό στα φουσκώματα. Το δαφνέλαιο είναι κατάλληλο για τους ρευματισμούς.
Η δάφνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μαγειρική και τη γαστρονομία.
Το bouquet garni της γαλλικής κουζίνας απαραιτήτως περιέχει δάφνη και σίγουρα δεν μπορείτε να φανταστείτε φακές χωρίς δάφνη. Επίσης αρωματίζει το στιφάδο, τα κοκκινιστά κρεατικά, το κυνήγι, ψάρια και διάφορες σάλτσες. Οι Βεδουίνοι της ερήμου αρωματίζουν τον καφέ τους με ένα φύλλο δάφνης.
Τα αποξηραμένα στον ήλιο σύκα φυλάσσονται ανάμεσα σε φύλλα δάφνης.
Και κάτι άσχετο με τη μαγειρική αλλά ενδιαφέρον. Οι παλιές νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν φύλλα δάφνης
για να αρωματίσουν - και ίσως και για να προστατεύσουν από το σκώρο - τα προικιά των κοριτσιών.
Το δεντρολίβανο
Το δεντρολίβανο είναι θάμνος αυτοφυής στις χώρες της Μεσογείου αλλά καλλιεργείται και ως καλλωπιστικό φυτό.
Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν ιδιαιτέρως,
το ονόμαζαν "δώρο της Αφροδίτης"
και στόλιζαν τα αγάλματα των θεών μ' αυτό.
Το δεντρολίβανο είναι εξαιρετικό τονωτικό του κυκλοφορικού, επουλωτικό των πληγών και βοηθητικό της σεξουαλικής λειτουργίας. Τονώνει τη λειτουργία του ήπατος, βοηθά στη μείωση
της χοληστερίνης και αναζωογονεί τον κουρασμένο οργανισμό.
Επίσης τονώνει και διατηρεί το χρώμα των μαλλιών
με την παρακάτω συνταγή:
βράζουμε 50 γραμμάρια δεντρολίβανο σε 1 λίτρο νερό για 1 ώρα
και με αυτό το αφέψημα πλένουμε τα μαλλιά
για μια εβδομάδα πρωί - βράδυ.
Στη μαγειρική χρησιμοποιείται για να δώσει το χαρακτηριστικό του άρωμα σε συνταγές με ψάρια,
όπως το σαβόρο των Κυκλάδων αλλά και σε κρεατικά με έντονη γεύση, όπως το αρνί.
Το δεντρολίβανο είναι θάμνος αυτοφυής στις χώρες της Μεσογείου αλλά καλλιεργείται και ως καλλωπιστικό φυτό.
Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν ιδιαιτέρως,
το ονόμαζαν "δώρο της Αφροδίτης"
και στόλιζαν τα αγάλματα των θεών μ' αυτό.
Το δεντρολίβανο είναι εξαιρετικό τονωτικό του κυκλοφορικού, επουλωτικό των πληγών και βοηθητικό της σεξουαλικής λειτουργίας. Τονώνει τη λειτουργία του ήπατος, βοηθά στη μείωση
της χοληστερίνης και αναζωογονεί τον κουρασμένο οργανισμό.
Επίσης τονώνει και διατηρεί το χρώμα των μαλλιών
με την παρακάτω συνταγή:
βράζουμε 50 γραμμάρια δεντρολίβανο σε 1 λίτρο νερό για 1 ώρα
και με αυτό το αφέψημα πλένουμε τα μαλλιά
για μια εβδομάδα πρωί - βράδυ.
Στη μαγειρική χρησιμοποιείται για να δώσει το χαρακτηριστικό του άρωμα σε συνταγές με ψάρια,
όπως το σαβόρο των Κυκλάδων αλλά και σε κρεατικά με έντονη γεύση, όπως το αρνί.
Το φασκόμηλο
Το φασκόμηλο είναι αυτοφυής θάμνος στη Νότια Ευρώπη και στις μεσογειακές χώρες.
Χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το έδιναν στις γυναίκες τους για να είναι γόνιμες.
Στην αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία εκθειάζονται
οι σπουδαίες ιδιότητες του φυτού.
Η πιο χαρακτηριστική ιδιότητα του φασκόμηλου
είναι ότι παρεμποδίζει την εφίδρωση.
Επίσης είναι τονωτικό, καταπολεμά την κούραση,
ωφελεί τα άτομα που βρίσκονται σε ανάρρωση και διευκολύνει την πέψη.
Ισορροπεί ήπια τον οργανισμό των γυναικών
που πάσχουν από σπάνια έμμηνα ή πρόωρη εμμηνόπαυση.
Στην Ελλάδα εκτός από την κατανάλωση του αφεψήματος,
δεν συνηθίζουν και πολύ να το προσθέτουν στη μαγειρική.
Αντίθετα στην Ευρώπη το χρησιμοποιούν πολύ ως αρωματικό στα φαγητά
και ιδίως στην Προβηγκία αρωματίζουν μ' αυτό ξύδι, λαρδί και ζαμπόν.
Τολμήστε να προσθέσετε λίγα φρέσκα φύλλα στη μαρινάδα των ψητών σας,
δίνει πολύ ωραίο άρωμα.
Το φασκόμηλο είναι αυτοφυής θάμνος στη Νότια Ευρώπη και στις μεσογειακές χώρες.
Χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το έδιναν στις γυναίκες τους για να είναι γόνιμες.
Στην αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία εκθειάζονται
οι σπουδαίες ιδιότητες του φυτού.
Η πιο χαρακτηριστική ιδιότητα του φασκόμηλου
είναι ότι παρεμποδίζει την εφίδρωση.
Επίσης είναι τονωτικό, καταπολεμά την κούραση,
ωφελεί τα άτομα που βρίσκονται σε ανάρρωση και διευκολύνει την πέψη.
Ισορροπεί ήπια τον οργανισμό των γυναικών
που πάσχουν από σπάνια έμμηνα ή πρόωρη εμμηνόπαυση.
Στην Ελλάδα εκτός από την κατανάλωση του αφεψήματος,
δεν συνηθίζουν και πολύ να το προσθέτουν στη μαγειρική.
Αντίθετα στην Ευρώπη το χρησιμοποιούν πολύ ως αρωματικό στα φαγητά
και ιδίως στην Προβηγκία αρωματίζουν μ' αυτό ξύδι, λαρδί και ζαμπόν.
Τολμήστε να προσθέσετε λίγα φρέσκα φύλλα στη μαρινάδα των ψητών σας,
δίνει πολύ ωραίο άρωμα.
Η ρίγανη
Η κοινή ρίγανη, το πιο αγαπημένο βότανο της ελληνικής κουζίνας, είναι θάμνος ύψους μέχρι 90 εκατ.
και φύεται σε χέρσα και άγονα μέρη της Μεσογείου και της Ασίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες τη χρησιμοποιούσαν
ως αρωματικό και φαρμακευτικό φυτό
και ήταν γνωστή και στους αρχαίους Αιγυπτίους.
Τα φύλλα και τα άνθη της ρίγανης έχουν χαρακτηριστική έντονη οσμή και γεύση ελαφρώς πικρή.
Περιέχουν δε αιθέριο έλαιο.
Η ρίγανη διευκολύνει την πέψη και καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα. Άλλες ιδιότητές της είναι:
διουρητική, σπασμολυτική, αντισηπτική, κατά του πονοκεφάλου, αποχρεμπτική και με επάλειψη βοηθά στην επούλωση τραυμάτων.
Η κυριότερη βέβαια χρήση της είναι στη μαγειρική,
όπου την βρίσκουμε σε πολλές συνταγές. Στα ψητά και στις πατάτες φούρνου,
στη χωριάτικη σαλάτα, στο αρνάκι λαδορίγανη κλπ.
Οι Ελληνίδες μαγείρισσες τη χρησιμοποιούν αφειδώς και παντού.
Η κοινή ρίγανη, το πιο αγαπημένο βότανο της ελληνικής κουζίνας, είναι θάμνος ύψους μέχρι 90 εκατ.
και φύεται σε χέρσα και άγονα μέρη της Μεσογείου και της Ασίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες τη χρησιμοποιούσαν
ως αρωματικό και φαρμακευτικό φυτό
και ήταν γνωστή και στους αρχαίους Αιγυπτίους.
Τα φύλλα και τα άνθη της ρίγανης έχουν χαρακτηριστική έντονη οσμή και γεύση ελαφρώς πικρή.
Περιέχουν δε αιθέριο έλαιο.
Η ρίγανη διευκολύνει την πέψη και καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα. Άλλες ιδιότητές της είναι:
διουρητική, σπασμολυτική, αντισηπτική, κατά του πονοκεφάλου, αποχρεμπτική και με επάλειψη βοηθά στην επούλωση τραυμάτων.
Η κυριότερη βέβαια χρήση της είναι στη μαγειρική,
όπου την βρίσκουμε σε πολλές συνταγές. Στα ψητά και στις πατάτες φούρνου,
στη χωριάτικη σαλάτα, στο αρνάκι λαδορίγανη κλπ.
Οι Ελληνίδες μαγείρισσες τη χρησιμοποιούν αφειδώς και παντού.
Ο μαϊντανός
Γνωστότατο ποώδες φυτό, που χρησιμοποιείται στη μαγειρική
και καλλιεργείται σε μποστάνια, εξίσου εύκολα και στο μπαλκόνι.
Η προέλευσή του είναι από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη,
απ' όπου διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο.
Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν
μόνο για φαρμακευτική χρήση
και μόνο μετά το Μεσαίωνα άρχισε
να χρησιμοποιείται στη μαγειρική.
Ο μαϊντανός είναι πολύ καλό διουρητικό, γι' αυτό χρησιμοποιείται σε όλες τις παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος και κυρίως για τις πέτρες των νεφρών. Επίσης σε περιπτώσεις κατακράτησης υγρών, πρηξίματος ποδιών και χεριών. Χρήσιμος κατά της κυτταρίτιδας.
Τα φύλλα, τα κοτσάνια και η ρίζα σε πολτοποιημένη κατάσταση
και σε τοπική, εξωτερική χρήση καταπραΰνουν τον πόνο και τη φαγούρα από τσιμπήματα εντόμων.
Όσον αφορά τη μαγειρική, ο μαϊντανός πάει παντού και με όλα,
άλλωστε γι' αυτό χρησιμοποιείται κι η σχετική μεταφορική έκφραση.
Οπωσδήποτε προστίθεται στα καλοκαιρινά λαδερά της ελληνικής κουζίνας,
όπως το ιμάμ, το μπριάμ, τα γεμιστά,
αλλά και στους πάσης φύσεως ντολμάδες, με αμπελόφυλλα, με λάχανο,
στις χορτόπιτες και σπανακόπιτες, στις σαλάτες,
με πιο χαρακτηριστική τη λιβανέζικη σαλάτα ταμπουλέ,
όπου πρωταγωνιστεί.
Γνωστότατο ποώδες φυτό, που χρησιμοποιείται στη μαγειρική
και καλλιεργείται σε μποστάνια, εξίσου εύκολα και στο μπαλκόνι.
Η προέλευσή του είναι από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη,
απ' όπου διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο.
Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν
μόνο για φαρμακευτική χρήση
και μόνο μετά το Μεσαίωνα άρχισε
να χρησιμοποιείται στη μαγειρική.
Ο μαϊντανός είναι πολύ καλό διουρητικό, γι' αυτό χρησιμοποιείται σε όλες τις παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος και κυρίως για τις πέτρες των νεφρών. Επίσης σε περιπτώσεις κατακράτησης υγρών, πρηξίματος ποδιών και χεριών. Χρήσιμος κατά της κυτταρίτιδας.
Τα φύλλα, τα κοτσάνια και η ρίζα σε πολτοποιημένη κατάσταση
και σε τοπική, εξωτερική χρήση καταπραΰνουν τον πόνο και τη φαγούρα από τσιμπήματα εντόμων.
Όσον αφορά τη μαγειρική, ο μαϊντανός πάει παντού και με όλα,
άλλωστε γι' αυτό χρησιμοποιείται κι η σχετική μεταφορική έκφραση.
Οπωσδήποτε προστίθεται στα καλοκαιρινά λαδερά της ελληνικής κουζίνας,
όπως το ιμάμ, το μπριάμ, τα γεμιστά,
αλλά και στους πάσης φύσεως ντολμάδες, με αμπελόφυλλα, με λάχανο,
στις χορτόπιτες και σπανακόπιτες, στις σαλάτες,
με πιο χαρακτηριστική τη λιβανέζικη σαλάτα ταμπουλέ,
όπου πρωταγωνιστεί.
Το σχοινόπρασο
Tο σχοινόπρασο ή chive στα αγγλικά είναι ένα φυτό συγγενικό με το κρεμμύδι, γι' αυτό κι έχει το άρωμα του κρεμμυδιού.
Είναι όμως πολύ πιο ήπιο και δεν μυρίζει η αναπνοή μετά την κατανάλωση.
Το προμηθεύεστε εύκολα από μεγάλα φυτώρια και καλλιεργείται εύκολα
στον κήπο ή σε γλάστρα. Όταν χρειαστούμε σχοινόπρασο,
κόβουμε λίγο με το ψαλίδι κι αυτό ξαναγίνεται.
Το σχοινόπρασο περιέχει αρκετό σίδηρο που βοηθά την αναιμία.
Ρίχνει την πίεση, βοηθά την πέψη
και ανακουφίζει τον οργανισμό στο κρυολόγημα.
Επίσης έχει ανασταλτική δράση απέναντι στον καρκίνο.
Τo σχοινόπρασο έχει μια ουσία, τη χολίνη,
που είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό που βοηθάει
στον ύπνο, την κίνηση των μυών, τη μάθηση και τη μνήμη.
Στην κουζίνα το κόβουμε με το ψαλίδι και όχι με το μαχαίρι
πριν το προσθέσουμε στη συνταγή μας.
Το χρησιμοποιούμε για να αρωματίσουμε
σάλτσες, σαλάτες, σάντουιτς, σούπες κλπ.
Tο σχοινόπρασο ή chive στα αγγλικά είναι ένα φυτό συγγενικό με το κρεμμύδι, γι' αυτό κι έχει το άρωμα του κρεμμυδιού.
Είναι όμως πολύ πιο ήπιο και δεν μυρίζει η αναπνοή μετά την κατανάλωση.
Το προμηθεύεστε εύκολα από μεγάλα φυτώρια και καλλιεργείται εύκολα
στον κήπο ή σε γλάστρα. Όταν χρειαστούμε σχοινόπρασο,
κόβουμε λίγο με το ψαλίδι κι αυτό ξαναγίνεται.
Το σχοινόπρασο περιέχει αρκετό σίδηρο που βοηθά την αναιμία.
Ρίχνει την πίεση, βοηθά την πέψη
και ανακουφίζει τον οργανισμό στο κρυολόγημα.
Επίσης έχει ανασταλτική δράση απέναντι στον καρκίνο.
Τo σχοινόπρασο έχει μια ουσία, τη χολίνη,
που είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό που βοηθάει
στον ύπνο, την κίνηση των μυών, τη μάθηση και τη μνήμη.
Στην κουζίνα το κόβουμε με το ψαλίδι και όχι με το μαχαίρι
πριν το προσθέσουμε στη συνταγή μας.
Το χρησιμοποιούμε για να αρωματίσουμε
σάλτσες, σαλάτες, σάντουιτς, σούπες κλπ.
Το θρούμπι
Το θρούμπι, το πρωτοξαδερφάκι της ρίγανης και του θυμαριού, είναι μικρός θάμνος
που φυτρώνει σε ορεινά μέρη, κυρίως σε ηλιόλουστα και βραχώδη εδάφη.
Είναι αρωματικό, ποώδες φυτό.
Το θρούμπι χρησιμοποιείται για πάνω από 2000 χρόνια στη μαγειρική. Οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν κρασί αρωματισμένο με θρούμπι, τον θυμβρίτη οίνο.
Εκτός από τις αρωματικές του ιδιότητες έχει και αρκετές θεραπευτικές. Έχει ευεργετική επίδραση στο πεπτικό σύστημα, στη δυσπεψία, στην αεροφαγία, στους σπασμούς του εντέρου και τα κρυολογήματα του στομάχου, στη διάρροια και στους πόνους από κολικούς.
Λειτουργεί ως καταπραϋντικό των ρευματικών και αρθριτικών πόνων, διώχνει τις τοξίνες
και είναι ευεργετικό στην ουρική αρθρίτιδα
και στις πέτρες στα νεφρά. Επίσης χρησιμοποιείται
για νευροπάθειες, κρίσεις άσθματος, θεωρείται ότι βελτιώνει την ακοή
αλλά και ως αφροδισιακό.
Στη μαγειρική χρησιμοποιείται φρέσκο ή αποξηραμένο
για να αρωματίσει σάλτσες, ψητά φούρνου, σαλάτες, ελιές, ψάρια ψητά κλπ.
Το θρούμπι, το πρωτοξαδερφάκι της ρίγανης και του θυμαριού, είναι μικρός θάμνος
που φυτρώνει σε ορεινά μέρη, κυρίως σε ηλιόλουστα και βραχώδη εδάφη.
Είναι αρωματικό, ποώδες φυτό.
Το θρούμπι χρησιμοποιείται για πάνω από 2000 χρόνια στη μαγειρική. Οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν κρασί αρωματισμένο με θρούμπι, τον θυμβρίτη οίνο.
Εκτός από τις αρωματικές του ιδιότητες έχει και αρκετές θεραπευτικές. Έχει ευεργετική επίδραση στο πεπτικό σύστημα, στη δυσπεψία, στην αεροφαγία, στους σπασμούς του εντέρου και τα κρυολογήματα του στομάχου, στη διάρροια και στους πόνους από κολικούς.
Λειτουργεί ως καταπραϋντικό των ρευματικών και αρθριτικών πόνων, διώχνει τις τοξίνες
και είναι ευεργετικό στην ουρική αρθρίτιδα
και στις πέτρες στα νεφρά. Επίσης χρησιμοποιείται
για νευροπάθειες, κρίσεις άσθματος, θεωρείται ότι βελτιώνει την ακοή
αλλά και ως αφροδισιακό.
Στη μαγειρική χρησιμοποιείται φρέσκο ή αποξηραμένο
για να αρωματίσει σάλτσες, ψητά φούρνου, σαλάτες, ελιές, ψάρια ψητά κλπ.
Το εστραγκόν
Το εστραγκόν ή στα ελληνικά δρακόντειο
είναι ένας πολυετής θάμνος, του οποίου η καταγωγή
έρχεται από τη Σιβηρία και τη Μογγολία.
Γνωρίζουμε όμως ότι οι αρχαίοι Έλληνες όταν είχαν πονόδοντο,
μασούσαν εστραγκόν,
λόγω της ιδιότητάς του να προκαλεί μούδιασμα.
Η γεύση του φρέσκου εστραγκόν είναι πικάντικη
και το άρωμά του θυμίζει γλυκάνισο.
Θεωρείται ένα ιδιαιτέρως πολύτιμο μαγειρικό βότανο.
Είναι ένα από τα fines herbes της γαλλικής κουζίνας
και βασικό συστατικό της σάλτσας μπεαρνέζ.
Ταιριάζει πού με τα θαλασσινά και τα ψάρια,
καθώς και με το κοτόπουλο.
Αρωματίζει επίσης ωραία τα αυγά και τις κρεμώδεις σάλτσες, αλλά και τα μανιτάρια.
Το εστραγκόν ή στα ελληνικά δρακόντειο
είναι ένας πολυετής θάμνος, του οποίου η καταγωγή
έρχεται από τη Σιβηρία και τη Μογγολία.
Γνωρίζουμε όμως ότι οι αρχαίοι Έλληνες όταν είχαν πονόδοντο,
μασούσαν εστραγκόν,
λόγω της ιδιότητάς του να προκαλεί μούδιασμα.
Η γεύση του φρέσκου εστραγκόν είναι πικάντικη
και το άρωμά του θυμίζει γλυκάνισο.
Θεωρείται ένα ιδιαιτέρως πολύτιμο μαγειρικό βότανο.
Είναι ένα από τα fines herbes της γαλλικής κουζίνας
και βασικό συστατικό της σάλτσας μπεαρνέζ.
Ταιριάζει πού με τα θαλασσινά και τα ψάρια,
καθώς και με το κοτόπουλο.
Αρωματίζει επίσης ωραία τα αυγά και τις κρεμώδεις σάλτσες, αλλά και τα μανιτάρια.
Η μέντα
Η μέντα είναι ποώδες φυτό,
το οποίο μοιάζει πολύ με το δυόσμο
και είναι από τα πιο αρωματικά φυτά.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τη χρησιμοποιούσαν ήδη
από αρχαιοτάτων χρόνων και το γνωρίζουμε
καθώς έχουν βρεθεί σε πυραμίδες
αποξηραμένα φύλλα μέντας
που χρονολογούνται από το 1000 π.Χ.
Εξάλλου σύμφωνα με το μύθο ο Πλούτωνας ερωτεύτηκε
τη νύμφη Μίνθη κι η Περσεφόνη από τη ζήλια της
τη μεταμόρφωσε σε φυτό.
Ο Πλούτωνας μη μπορώντας να την ξανακάνει άνθρωπο,
της έδωσε την ιδιότητα να γλυκαίνει τον αέρα
με το άρωμά της κάθε φορά
που την πατούσαν οι άνθρωποι και συνέθλιβαν τα φύλλα της.
Στο φυτό υπάρχει ένα αιθέριο έλαιο, η μεντόλη,
στην οποία οφείλεται το έντονο άρωμα του φυτού και χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία.
Η γεύση της μέντας είναι θερμαντική και δροσιστική, πιπεράτη και αψιά.
Στην αγγλική κουζίνα η μέντα είναι το βασικό αρωματικό σε μια σάλτσα που συνοδεύει το αρνί,
στην Τουρκία αρωματίζει το γιαούρτι και στη Δυτική Ασία συνοδεύει το κεμπάπ.
Αρωματίζει σάλτσες, ντρέσινγκ για σαλάτες και μαρινάδες.
Ωραιότατο είναι και το λικέρ μέντας.
Η μέντα είναι ποώδες φυτό,
το οποίο μοιάζει πολύ με το δυόσμο
και είναι από τα πιο αρωματικά φυτά.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τη χρησιμοποιούσαν ήδη
από αρχαιοτάτων χρόνων και το γνωρίζουμε
καθώς έχουν βρεθεί σε πυραμίδες
αποξηραμένα φύλλα μέντας
που χρονολογούνται από το 1000 π.Χ.
Εξάλλου σύμφωνα με το μύθο ο Πλούτωνας ερωτεύτηκε
τη νύμφη Μίνθη κι η Περσεφόνη από τη ζήλια της
τη μεταμόρφωσε σε φυτό.
Ο Πλούτωνας μη μπορώντας να την ξανακάνει άνθρωπο,
της έδωσε την ιδιότητα να γλυκαίνει τον αέρα
με το άρωμά της κάθε φορά
που την πατούσαν οι άνθρωποι και συνέθλιβαν τα φύλλα της.
Στο φυτό υπάρχει ένα αιθέριο έλαιο, η μεντόλη,
στην οποία οφείλεται το έντονο άρωμα του φυτού και χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία.
Η γεύση της μέντας είναι θερμαντική και δροσιστική, πιπεράτη και αψιά.
Στην αγγλική κουζίνα η μέντα είναι το βασικό αρωματικό σε μια σάλτσα που συνοδεύει το αρνί,
στην Τουρκία αρωματίζει το γιαούρτι και στη Δυτική Ασία συνοδεύει το κεμπάπ.
Αρωματίζει σάλτσες, ντρέσινγκ για σαλάτες και μαρινάδες.
Ωραιότατο είναι και το λικέρ μέντας.
Ο δυόσμος
Ο δυόσμος ανήκει στην ίδια οικογένεια με τη μέντα
και είναι κι αυτός ένα υδροχαρές, μεσογειακό φυτό.
Έχει εξαιρετικές αρωματικές ιδιότητες
και είναι από τα πιο αγαπημένα μαγειρικά βότανα παγκοσμίως. Καλλιεργείται πανεύκολα σε γλάστρα στο μπαλκόνι.
Αγαπητός ο δυόσμος στους αρχαίους Αιγύπτιους
και περισσότερο στους αρχαίους Έλληνες,
οι οποίοι τον χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό,
ως φάρμακο και ως εντομοαπωθητικό.
Η γεύση του είναι δροσερή, γλυκιά , με μια υποψία λεμονιού.
Στην ελληνική κουζίνα αρωματίζει με αναντικατάστατο τρόπο
τα γεμιστά χωρίς κιμά, τα ντολμαδάκια γιαλαντζί,
συμμετέχει σε όλες τις γεμίσεις με ρύζι
και δίνει ακόμα και σε λιπαρές τροφές μια δροσερή επίγευση.
Η φρουτοσαλάτα σας δεν μπορεί να αγγίξει
την τελειότητα αν δεν έχει δυόσμο.
Στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής αρωματίζει μοναδικά τα πιλάφια
αλλά και τη σαλάτα ταμπουλέ. Ακόμα ο δυόσμος είναι βασικό συστατικό στο κουβανέζικο κοκτέηλ Μοχίτο.
Ο δυόσμος ανήκει στην ίδια οικογένεια με τη μέντα
και είναι κι αυτός ένα υδροχαρές, μεσογειακό φυτό.
Έχει εξαιρετικές αρωματικές ιδιότητες
και είναι από τα πιο αγαπημένα μαγειρικά βότανα παγκοσμίως. Καλλιεργείται πανεύκολα σε γλάστρα στο μπαλκόνι.
Αγαπητός ο δυόσμος στους αρχαίους Αιγύπτιους
και περισσότερο στους αρχαίους Έλληνες,
οι οποίοι τον χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό,
ως φάρμακο και ως εντομοαπωθητικό.
Η γεύση του είναι δροσερή, γλυκιά , με μια υποψία λεμονιού.
Στην ελληνική κουζίνα αρωματίζει με αναντικατάστατο τρόπο
τα γεμιστά χωρίς κιμά, τα ντολμαδάκια γιαλαντζί,
συμμετέχει σε όλες τις γεμίσεις με ρύζι
και δίνει ακόμα και σε λιπαρές τροφές μια δροσερή επίγευση.
Η φρουτοσαλάτα σας δεν μπορεί να αγγίξει
την τελειότητα αν δεν έχει δυόσμο.
Στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής αρωματίζει μοναδικά τα πιλάφια
αλλά και τη σαλάτα ταμπουλέ. Ακόμα ο δυόσμος είναι βασικό συστατικό στο κουβανέζικο κοκτέηλ Μοχίτο.
Το θυμάρι
Το θυμάρι το βρίσκουμε τόσο να αυτοφύεται,
όσο και να καλλιεργείται στη Νότια και Κεντρική Ευρώπη.
Πρόκειται για μικρό, πολυετή θάμνο με μικρά φυλλαράκια, οι ποικιλίες του οποίου είναι αρκετές.
Οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν θυμάρι ως αντισηπτικό,
οι αρχαίοι Έλληνες έκαιγαν θυμάρι ως θυμίαμα στους ναούς τους
και το είχαν ως σύμβολο θάρρους,
αντίληψη που διατηρήθηκε ως το Μεσαίωνα,
όπου οι γυναίκες κεντούσαν στα μαντήλια των ιπποτών
κλαδί από θυμάρι για να τους δώσουν ανδρεία και γενναιότητα.
Στο φυτό υπάρχει αιθέριο έλαιο,
του οποίου βασική ουσία είναι η θυμόλη.
Πρόκειται για ισχυρή αντισηπτική ουσία με αποσμητικές ιδιότητες και κατά μικροοργανισμών, όπως οι ακαρίδες.
Το αιθέριο έλαιο του θυμαριού είναι χωνευτικό, τονωτικό και κατά του επίμονου βήχα.
Αυξάνει την πνευματική διαύγεια,
ανακουφίζει από τον πονόδοντο
και τέλος, λίγο θυμάρι κάτω από το μαξιλάρι βοηθά τον ύπνο.
Το θυμάρι είναι μελιτογόνο φυτό. Το ελληνικό θυμαρίσιο μέλι θεωρείται κορυφαίο άλλωστε.
Το θυμάρι έχει ζεστή, πικάντικη γεύση και ταιριάζει με σχεδόν όλα τα τρόφιμα.
Μπορούμε να το προσθέσουμε άφοβα σε όποια παρασκευή επιθυμούμε,
από σαλάτα μέχρι σάλτσες, στα ψητά φούρνου ή σχάρας,
στα πουλερικά και στα ψάρια, στα ριζότο κλπ.
Το θυμάρι το βρίσκουμε τόσο να αυτοφύεται,
όσο και να καλλιεργείται στη Νότια και Κεντρική Ευρώπη.
Πρόκειται για μικρό, πολυετή θάμνο με μικρά φυλλαράκια, οι ποικιλίες του οποίου είναι αρκετές.
Οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν θυμάρι ως αντισηπτικό,
οι αρχαίοι Έλληνες έκαιγαν θυμάρι ως θυμίαμα στους ναούς τους
και το είχαν ως σύμβολο θάρρους,
αντίληψη που διατηρήθηκε ως το Μεσαίωνα,
όπου οι γυναίκες κεντούσαν στα μαντήλια των ιπποτών
κλαδί από θυμάρι για να τους δώσουν ανδρεία και γενναιότητα.
Στο φυτό υπάρχει αιθέριο έλαιο,
του οποίου βασική ουσία είναι η θυμόλη.
Πρόκειται για ισχυρή αντισηπτική ουσία με αποσμητικές ιδιότητες και κατά μικροοργανισμών, όπως οι ακαρίδες.
Το αιθέριο έλαιο του θυμαριού είναι χωνευτικό, τονωτικό και κατά του επίμονου βήχα.
Αυξάνει την πνευματική διαύγεια,
ανακουφίζει από τον πονόδοντο
και τέλος, λίγο θυμάρι κάτω από το μαξιλάρι βοηθά τον ύπνο.
Το θυμάρι είναι μελιτογόνο φυτό. Το ελληνικό θυμαρίσιο μέλι θεωρείται κορυφαίο άλλωστε.
Το θυμάρι έχει ζεστή, πικάντικη γεύση και ταιριάζει με σχεδόν όλα τα τρόφιμα.
Μπορούμε να το προσθέσουμε άφοβα σε όποια παρασκευή επιθυμούμε,
από σαλάτα μέχρι σάλτσες, στα ψητά φούρνου ή σχάρας,
στα πουλερικά και στα ψάρια, στα ριζότο κλπ.