Φτιάχνω αγαπημένη βυσσινάδα, αλλά το φετίχ μου είναι το λικέρ από βύσσινα, το τσέρυ όπως το αποκαλούν και στο χωριό μου, σε μια προσπάθεια της αγροτικής κουζίνας να ενσωματώσει και να οικειοποιηθεί μια αστική συνταγή με μικρασιατική καταγωγή.
Η συνταγή απαιτεί αρκετή ηλιοθεραπεία! Αφήνουμε τα βύσσινα μαζί με τη ζάχαρη και το αλκοόλ στον ήλιο για πολλές μέρες. Το αποτέλεσμα όμως μας αποζημιώνει για την υπομονή μας. Η γεύση γίνεται βαθιά και αποκτά μια πολυπλοκότητα που την οφείλει στη συμμετοχή του ήλιου.
Μαζί με το υπέροχο λικέρ σας κερνάω κι ένα χορό!
Για ένα ταγκό (Χ. Αλεξίου).
1 κιλό βύσσινα
1/2 κιλό ζάχαρη
1 ξύλο κανέλας
μερικά γαρίφαλα
1 κιλό αλκοόλ (ούζο, τσίπουρο, κονιάκ ή βότκα)
Μετά από δύο μέρες η περισσότερη ζάχαρη θα έχει λιώσει. Δεν είναι όμως έτοιμο ακόμα. Την 3η ή 4η κατά σειρά μέρα θα το ελέγξουμε ξανά κι αν η ζάχαρη έχει λιώσει τελείως, θα προσθέσουμε το αλκοόλ της αρεσκείας μας, αλλά και τα μπαχαρικά μας. Μπορούμε όπως γράφω στα υλικά να χρησιμοποιήσουμε ούζο, τσίπουρο, κονιάκ ή βότκα. Η αναλογία αλκοόλ με βύσσινα είναι 1 προς 1.
Όταν περάσει το διάστημα του ενός μηνός ή και περισσότερο, σουρώνουμε καλά τα βύσσινα και τα μπαχαρικά και το λικέρ μας είναι έτοιμο να μπει σε καράφες.
Εννοείται ότι τα βύσσινα δεν τα πετάμε! Μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε με πολλούς τρόπους, πχ να γαρνίρουμε μια τούρτα ή ένα παγωτό και άλλα διάφορα.