Μας κάνει να νιώθουμε τη δική μας θεϊκή υπόσταση έτσι όπως ανακατεύουμε αλεύρι και νερό και εκ του μηδενός δημιουργούμε κάτι και του δίνουμε σιγά σιγά μορφή και σχήμα, ζωή με λίγα λόγια! Καθώς αναδεύουμε τη ζύμη, τη διπλώνουμε, τη χαϊδεύουμε, νιώθουμε τη γλυκιά της ζεστασιά... Χώρια που καθώς ζυμώνουμε, μπορούμε να εκτονώσουμε κάθε αρνητική σκέψη μετατρέποντάς την σε θετική ενέργεια, που θα θρέψει και θα χαρίσει ζωή!
Έφτιαξα λοιπόν ψωμί αλλά κράτησα ένα μέρος της ζύμης για μια πίτα με χρώμα ελληνικό, ένα σνακ για όλες τις ώρες. Είναι κάτι μεταξύ της λαδένιας Κιμώλου και τυρόψωμου, κάτι σαν πίτσα με αφράτο ζυμάρι και ελληνικότατα υλικά.
Και ιδού το αποτέλεσμα!
(Σημειώνω ότι η συνταγή του ψωμιού είναι δανεισμένη από το διαδίκτυο και είναι η γνωστή συνταγή ψωμιού γάστρας).
(για ένα ψωμάκι και μια πίτα):
Για τη ζύμη:
1 κιλό αλεύρι για ψωμί
2 φακελάκια μαγιά
1 κ. γ. ζάχαρη
2 κ. γ. αλάτι
4 κ. σ. ελαιόλαδο
680 γρ νερό σε θερμοκρασία δωματίου
Για τη γέμιση:
200 γρ. φέτα Μεσοτόπου σπασμένη με τα χέρια
1 κρεμμύδι σε φέτες
6 ντοματίνια κομμένα στη μέση
φρέσκια ρίγανη
αλάτι και πιπέρι
ελαιόλαδο
Το άλλο κομμάτι του ζυμαριού, που είναι και η κυρίως συνταγή μας, το ανοίγουμε με τα δάχτυλα σε λαδωμένο ταψί 30 εκατοστών. Πασπαλίζουμε με τη μισή φέτα, αλατοπιπερώνουμε και μετά γυρνάμε τις άκρες προς τα μέσα κλείνοντας τη φέτα μέσα στο ζυμάρι, όσο καλύτερα μπορούμε. Ξαναπλώνουμε τη ζύμη με τα χέρια ώστε να καταλάβει όλη την έκταση του ταψιού και τότε στρώνουμε στην επιφάνεια το υπόλοιπο τυρί, τα κρεμμύδια, τα ντοματίνια και τη ρίγανη πιέζοντας με τις παλάμες μας ελαφρά να μπουν μέσα στο ζυμάρι. Αλατοπιπερώνουμε και πάλι και ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο. Ψήνουμε στους 200ο C, ώσπου να ροδοκοκκινίσει η πίτα μας πάνω κάτω.